Η κρίση, είτε προσωπική, είτε οικογενειακή, είτε κοινωνικοοικονομική, σημαίνει πάντα το κομβικό σημείο εκκρεμότητας που τείνει είτε προς τη δημιουργική αλλαγή, είτε προς την καταστροφή.
Το σίγουρο είναι πως όταν βρίσκεται ένα υποκείμενο ή ένα σύνολο υποκειμένων σε κρίση το αύριο είναι περισσότερο άγνωστο από ποτέ κι αυτό αυξάνει σημαντικά το άγχος. Στην πραγματικότητα η κρίση προξενεί έναν σεισμό σε ό,τι θεωρούσαμε ως εκείνη τη στιγμή ως αυτονόητο.
Στις αρχαίες τραγωδίες το ξέσπασμα της κρίσης ξεκινούσε από μία ύβρη που διέπραττε ένας ήρωας και που όσο δεν κατάφερνε να το εξαγνίσει τα δεινά ακολουθούσαν ολόκληρη τη γενιά του, αλλά και την πόλη του, αν ο ήρωας ήταν βασιλιάς.
Το ξεπέρασμά της κρίσης, σηματοδοτεί τη ρήξη με το "δεδομένο" που μέσα από την κοινωνική γνωστική συμμόρφωση (που επιτυγχάνεται συνήθως ασυνείδητα και ακούσια μέσα από θεσμούς και δίκτυα-οικογένεια, σχολείο, μέσα μαζικής επικοινωνίας κλπ.) φυσικοποιείται και ο δρόμος της εξόδου φαίνεται κλειστός.
Για την επίλυση της κρίσης, φαίνεται ότι πρέπει να ακολουθήσουμε ανάλογη στρατηγική με αυτή που χρειάζεται για να λυθεί το παρακάτω αίνιγμα....
Όποιος θέλει μπορεί να δοκιμάσει να βρει την λύση
Καλείστε να περάσετε με τέσσερις συνεχόμενες (όχι να ξαναπατήσετε πάνω στην ίδια) ευθείες, με μονοκοντυλιά, πάνω από τις εννέα τελείες:
. . .
. . .
. . .
Προσπαθήστε πρώτα και μετά δείτε τη λύση εδώ...
Καλή τύχη!
