 |
| Steve Hanks |
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες γίνεται στον καθένα ένας απολογισμός και ταυτόχρονα χαράσσονται νέα σχέδια. Η ολοκλήρωση του ημερολογιακού έτους και η αρχή του άλλου δίνει μία τέτοια ευκαιρία αναστοχασμού στον καθένα και στο πώς τοποθετείται ο ίδιος και η ζωή του στον χρόνο.
Κάθε χρόνο είμαστε λίγο μεγαλύτεροι, η ζωή μας έχει ημερομηνία λήξεως και το ξαναθυμόμαστε.
Γύρω μας αλλά και μέσα μας, υπάρχουν αλλαγές άλλοτε καρποί μίας διαδικασίας κι άλλοτε προερχόμενες από αιφνίδια γεγονότα.
Υπάρχουν πολλοί που παρόλο που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα θα προτιμούσαν να μην κινηθεί κάτι, ή μάλλον, να μην κουνήσουν οι ίδιοι κάτι στην υπάρχουσα κατάσταση.
Προσπαθούν λοιπόν να μείνουν ακίνητοι, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να σταματήσουν την ροή του χρόνου ή την ροή των γεγονότων. Αλλά δεν...
Γιατί ακόμη και η μη δράση είναι δράση και φέρει αποτελέσματα.
Η ακινησία και η μη αλλαγή δεν υπάρχει πουθενά στο σύμπαν. Δεν είναι μία φυσική κατάσταση αλλά μία ουτοπία, μία νοητική κατασκευή.
Τα πάντα ρει!
Ωστόσο, αυτός που στέκεται είτε επιθυμώντας να μην αλλάξει κάτι, είτε όντας μπλοκαρισμένος, βλέπει γύρω του να γίνονται αλλαγές κι εκείνος παρατηρεί. Παρατηρεί ανθρώπους που ακολουθούν τα όνειρα και τους στόχους τους. Άνθρωποι που φεύγουν από τις πατρικές οικογένειες για να ζήσουν στο σπίτι που οι ίδιοι δημιουργούν, άλλοι που βρίσκουν τον άνθρωπο της ζωής τους και παντρεύονται ή συγκατοικούν, άλλοι που γίνονται γονείς, άλλοι που αλλάζουν δουλειά όταν δεν τους ικανοποιεί ή ακόμη και χώρα με στόχο την αναζήτηση της ευτυχίας ή την βελτίωση της ζωής τους.
Ποιος όμως μένει ή επιθυμεί να μείνει σε μία κατάσταση ακίνητος;
Θα λέγαμε ότι υπάρχουν δύο τύποι.
Ο ευτυχισμένος και ο μπλοκαρισμένος.
Ο ευτυχισμένος φυσικά και επιθυμεί να σταματήσει ο χρόνος. Ας πούμε ο ερωτευμένος θα ήθελε να κλείσει όλη την αιωνιότητα στην αγκαλιά του αγαπημένου προσώπου. Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό και στην καλύτερη περίπτωση προσπαθεί να γευτεί αυτή την ευτυχία όσο περισσότερο μπορεί. Όμως η ευτυχία συμπυκνώνεται σε στιγμές και δεν μπορεί να διαρκεί για πάντα. Αν διαρκούσε, αν δεν υπήρχε εναλλαγή με άλλες συναισθηματικές καταστάσεις δεν θα υπήρχε.
Ο μπλοκαρισμένος είναι μία αρκετά συχνή περίπτωση. Είναι αυτός που δεν είναι ικανοποιημένος από την κατάσταση αλλά παραμένει σε αυτή από νευρωτικά αίτια συνήθως, δηλαδή από μία εσωτερική σύγκρουση μεταξύ μίας επιθυμίας και ενός συστήματος απαγορεύσεων, ιδεολογημάτων, σκέψεων.
Κάποιος μπλοκάρεται
α) λόγω συναισθημάτων που καταστέλουν όπως φόβος, ενοχή, ντροπή, οργή κι άλλα.
β) λόγω στάσεων και καταστάσεων όπως απαισιοδοξία και απουσία πίστης στο μέλλον, χαμηλή αυτοεκτίμηση, απουσία οράματος-στόχου, σύγχυση.
γ) από ένα ψυχικό τραύμα που φέρει όλα τα παραπάνω
δ) από μία ιδεολογία-εκπαίδευση που κατασκευάζεται ή επιλέγεται από το υποκείμενο (ή το περιβάλλον του) για να δικαιολογήσει τα αρνητικά του συναισθήματα και να παραμείνει σε κατάσταση υποταγής στην μοίρα.
Όπως είπαμε ακινησία δεν υπάρχει ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις. Ωστόσο μπλοκαρισμένοι άνθρωποι οδηγούνται στο αντίθετο από αυτό που επιθυμούν βαθιά στις ψυχές τους. Κάνουν συνήθως πράξη αυτό που φοβούνται ή που θα ήθελαν να αποφύγουν. Συχνά δε, αναπτύσσουν δυσάρεστα συναισθήματα απέναντι στους γύρω που κινούνται και δημιουργούν. Δεν μπορούν να αποφύγουν τον φθόνο καθώς θα ήθελαν να είναι στην θέση τους. Για το ότι δεν είναι θα ρίξουν την ευθύνη σε κάτι άλλο πέρα από τους εαυτούς τους και τις επιλογές... Στην κοινωνία, στην κρίση, στους γονείς τους, στην κακή τύχη, παράγοντες εξωτερικούς δηλαδή, που παρόλο που υπάρχουν δεν αποτελούν την βασική αιτία των δεινών.
Τη νύχτα, συχνά έρχονται όνειρα-σήματα ψυχικού μπλοκαρίσματος όπως βιασύνη σε σταθμούς αναχωρήσεων, τρένα που φεύγουν πριν προλάβει να μπει κάποιος μέσα, την αίσθηση ότι δεν μπορεί να περπατήσει, χαλασμένα αυτοκίνητα κλπ.
Κι όμως αν κάποιος θελήσει να προχωρήσει την ζωή του μπορεί. Κι αν αισθάνεται ότι δεν μπορεί καλό θα ήταν να ζητήσει βοήθεια. Δεν είμαστε απολύτως ελεύθεροι γιατί δεν επιλέξαμε συνειδητά τους γονείς μας, την χώρα που γεννηθήκαμε και την ιστορική στιγμή, αλλά έχουμε έναν πολύ μεγάλο βαθμό ελευθερίας για να ζήσουμε μία ζωή που μας ικανοποιεί.
Εύχομαι σε όλους καλή χρονιά και να την οδηγήσετε εκεί που σας δείχνει η βαθιά επιθυμία σας!
Carpe Diem! *
Κλείνοντας, αφιερώνω το επίκαιρο των ημερών τραγούδι του Lucio Dalla "L'anno che verrà" (παραθέτονται μεταφρασμένοι οι στίχοι πιο κάτω).
"Αγαπημένε μου φίλε, σου γράφω κι έτσι για λίγο θα ξεχαστώ,
και αφού εσύ είσαι τόσο μακρυά πιό δυνατά θα σου το πώ..
Από τότε που έφυγες έχουμε ένα νέο σημαντικό,
τέλειωσε πιά ο παλιός ο χρόνος,
αλλά τίποτε δεν άλλαξε εδώ..
Βγαίνουμε λιγότερο τα βράδυα ακόμα και στις μέρες των γιορτών
και κλείνουμε τα παράθυρα προσεκτικά τη νύχτα απ'το φόβο,
και δεν μιλάμε μεταξύ μας για ολόκληρες εβδομάδες..
κι όποιος δεν έχει κάτι να πει έχει πλεόνασμα χρόνου.....
αλλά στις ειδήσεις είπαν..
ότι ο Καινούριος Χρόνος θα φέρει νέα προοπτική..
κι όλοι μας περιμένουμε..
θα έχουμε λένε Χριστούγεννα τρεις φορές..
και θα'ναι γιορτή κάθε μας μέρα, κ
ι ο Χριστός λένε θε να κατέβει απ'το σταυρό και θα ξανάλθουν στη πόλη τα πουλιά.....
και θα υπάρχει, λένε..
για όλους τροφή..
και φως..
για όλο το χρόνο,
ακόμα και οι μουγγοί θα μπορέσουν να μιλήσουν,
αφού ήδη μιλάνε όλοι εκείνοι, οι κωφοί αυτού του κόσμου...
και θα ερωτεύεται, λένε, καθένας όπως το προτιμά..
ακόμα και οι παπάδες
θα παντρεύονται σε κάποια ηλικία και κάποιοι θα χάνονται..
χωρίς να ξεσηκώνονται τα πλήθη,
θα είναι.. ίσως οι πιό έξυπνοι ή.. οι πιό χαζοί κάθε ηλικίας.
Βλέπεις αγαπημένε μου φίλε πόσα έχω να σου πω..
και πόσο είμαι ευχαριστημένος που ακόμα..
είμαι εδώ ζωντανός, κοίτα, κοίτα, κοίτα, κοίτα..
κοίτα φίλε μου αγαπημένε..
πόσα πρέπει να εφεύρουμε για να μπορέσουμε λιγάκι να γελάσουμε και να συνεχίσουμε ακόμα να ελπίζουμε.
κι αν αυτός ο Χρόνος περνούσε σε μια στιγμή..
κοίτα..
φίλε μου αγαπημένε, πως γίνεται τόσο σημαντικό,
γιατί σ'αυτή τη στιγμή.. είμαι κι εγώ παρών.
Ο Χρόνος που θα'ρθει σ'ενα χρόνο θα περάσει κι αυτός προετοιμάζομαι λοιπόν..
κι.. είναι αυτή η μόνη μου προοπτική.
Lucio Dalla
(μτφσ. Νίκου Τουλιάτου από το youtube).
